LENİN: TANRISIZLARIN TANRISI

KÜÇÜK VLADIMIR ULYANOV çok hareketsiz oturuyordu, annesinin hazırlıklarını dikkatle izliyordu. Maria Alexandrovna’nın kendisi, solgun ve ruhsuz bir şekilde, hizmetçi kıza masayı hazırlamasında yardım ediyordu. Çünkü cumartesiydi, kocasının arkadaşları onlara gelecekti ve haftalık toplantılarından giderek daha fazla hoşlanmamaya başlamıştı. Vladimir hariç çocukları da onunla aynı duyguları paylaşıyordu. Kızlar oturma odasını topluyor ve babalarının misafirleri hakkında notlarını karşılaştırıyorlardı. Büyük oğlan her zamanki gibi evden gizlice çıkıp onlara haydut çetesi diye küfretmişti. Sadece Vladimir akşamı sabırsızlıkla bekliyordu. Sonunda Ulyanov odaya girdi. Gri saçlı, geniş omuzlu bir adamdı, küçük oğlunun dar Moğol gözlerine sahipti ve koyu mavi, altın düğmeli redingotunun içinde, özellikle göğsündeki kırmızı ve beyaz kurdelede kendi otoritesini bahşeden Aziz Vladimir haçı varken, kendisinin varlıklı bir adam gibi göründüğünü biliyordu. Bir koltuğa oturdu, küçük bir masa çekti ve Doktor Titov ile bir oyun oynamaya hazır bir şekilde satranç taşlarını yerleştirdi. Doktor her zaman Vladimir’in hayal gücünü ele geçirirdi. Çocuk onun yüzmeye gittiğini görmek isterdi. Su ne kadar derin olursa olsun, adam batmazdı. Yüzeyde bir balık şamandırası gibi aşağı yukarı zıplardı. Doktor Titov yuvarlak, iri bir adamdı. Baba, Maria Alexandrovna’ya hiçbir şey söylemedi. Misafirlerinden hoşlanmadığını çok iyi biliyordu. Öte yandan, karısıyla kavga ederek zevklerini bozmak istemiyordu. Ama Madam Ulyanova hemen konuşmaya başladı. “Canım,” dedi, “eğer şu arkadaşlarından vazgeçersen ikimiz de daha iyi oluruz. O sarhoş rahibin sana ne faydası olabilir ki. Paslı eski cübbesiyle Peder Makary veya Doktor Titov veya Okul Müfettişi Peter Petro Vitch Shustov O eski sopa, ne Tanrı’ya ne de Şeytan’a yaramaz