HAYALET MELODİ

İnsanlar, kendi hayatlarının labirentinde yolunu kaybettiğinde, başka hayatların gizemine sığınır. Bu gizem bazen hüzünlü bir melodi gibi alır götürür insanı. İşte benim hikayem de böyle başladı.

Herkes gibi ben de başkalarının yaşamlarına dair derin bir merak taşırım. Ama hiç düşündünüz mü, bu merakın kökleri nereye uzanır? Sanırım, bazen kendi düşüncelerimiz ve eylemlerimiz bize o kadar tuhaf, korkunç ya da tiksindirici gelir ki; başkalarının da bizim gibi olduğunu görüp bir nebze olsun teselli ararız. Doğrusunu isterseniz, ben oldukça sıradan biriyim. Belki de bu merakım, mesleğimin bir yansımasıdır. Yaratıcı yazarlık dersleri veriyorum, biraz da kendim yazarım. İki basılmış romanım, bir hikaye kitabım ve onlarca yarım kalmış taslağım var. Ama “terzi kendi söküğünü dikemezmiş” derler ya, henüz dişe dokunur bir şey çıkaramadım ortaya. Yine de gözlerim hep ilham arayışında; belki de başka hayatlara duyduğum merakın ardında bu arayış yatıyor.

Yaratıcı yazarlık dersleri vermek üzere Kent Üniversitesi’ne gelen Filiz yeni taşındığı evde bir günlük bulunca çok sevinir. Günlükte parlak bir roman fikri bulmayı uman genç kadını bundan çok daha fazlası beklemektedir.